ฉายา หมอยมฑูต(Dark Doctor)
ค่าหัววันพีช 200,000,000 เบรี
อายุ 10 ปี
อายุ 10 ปี
- เกิด 6 ตุลาคม
- ที่นอร์ธบูล(North Blue)
- เฟรแว้นซ์ เมืองสีขาว(White City
ส่วนสูง 124 cm
กรุ๊ปเลือด F
- ที่นอร์ธบูล(North Blue)
- เฟรแว้นซ์ เมืองสีขาว(White City
ส่วนสูง 124 cm
กรุ๊ปเลือด F
ตำแหน่ง หมอศัลยแพทย์กลุ่ม ดองกี้โฮเต้ แฟมิรี่
(DOCTER OR SURGEON OF DONQUIXOTE FAMILY)
❤ นักรบกลุ่มโพธ์แดง-Hearts Group ❤
(DOCTER OR SURGEON OF DONQUIXOTE FAMILY)
❤ นักรบกลุ่มโพธ์แดง-Hearts Group ❤
ผลปีศาจ โอเปะ โอเปะ(Ope Ope)พารามิเซียในตำนาน
ผลผ่าตัด : มีความสามารถในการแยกชิ้นส่วนร่างกายสิ่งมีชีวิต
อาวุธ ดาบยาว(Nodachi)
ลูกเรือ สมาชิกกลุ่ม พี่ชายบุญธรรม ดองกี้โฮเต้ โรซินาเต้(Donquixote Rosinante)
อาวุธ ดาบยาว(Nodachi)
ลูกเรือ สมาชิกกลุ่ม พี่ชายบุญธรรม ดองกี้โฮเต้ โรซินาเต้(Donquixote Rosinante)
เผ่าพันธุ์ มนุษย์
“ไปซิ...ลอว์วิ่งไป...ไปให้ไกลแสนไกล
ทราฟาลการ์ ดี.วอเตอร์ ลอว์ (Trafalgar D.Water Law).ในวัยเด็กลอว์ดูเหมือนเด็กจรจัด ดูเข้มแข็ง ไม่ยอมแพ้ใคร สวมชุดปอนๆ สวมหมวกขนสัตว์ลายจุดจนดูเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ติดตัวมาจนโต นิสัยของลอว์ในช่วงวัยนี้ดูแข็งกระด้าง ไม่ชอบพูดเล่นหรือหยอกล้อกับใคร ไม่ไว้ใจใครเพราะเคยเห็นพ่อ แม่ถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตาจนฝังใจว่ามนุษย์ทุกคนนั้นเหมือนกันหมด พวกมนุษย์มันโหดเหี้ยมพร้อมทุกเมื่อที่จะฆ่าใครก็ตามที่อยากจะฆ่า ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นคนดีหรือคนเลว โดยไม่สนใจแม้แต่น้อยว่าจะมีใครต้องเสียใจมากแค่ไหน เพราะฉะนั้นต้องฆ่าพวกมันให้หมด จนกว่าจะหมดลมหายใจ
- รูปแบบกลุ่มของดองกี้โฮเต้ แฟมิรี่ มาจากสมาชิกใน"ครอบครัว" โดย ลอว์ เป็น ลูกบุญธรรมคิดกบฏ ( Adopted)
....................
ทราฟาก้า ลอว์ หรือ ทราฟาก้า ดี.วอเตอร์ ลอว์ เรื่องราวชีวิตวัยเด็กของลอว์ เริ่มต้นขึ้นในทะเลนอร์ทบลู เค้าเกิดในประเทศแห่งเทพนิยาย เฟรแว้นซ์ หรือที่เรียกว่าเมือง สีขาว(White City)ที่มาของชื่อเมืองเกิดจากการที่เมืองทั้งเมืองถูกปกคลุมด้วยเถ้าของ ตะกั่วอำพัน แร่วิเศษที่ใช้ผลิตสิ่งของต่างๆจนมันกลายมาเป็นอุตสาหกรรมหลักของประเทศ ครอบครัวของลอว์มีอาชีพหลักเป็นหมอช่วยเหลือคนที่เจ็บป่วยโดยไม่ต้องการสิ่งตอบแทน เมื่อมีเวลาว่างผู้เป็นพ่อก็มักจะสอนวิชาการแพทย์ให้กับทั้งลูกชายและลูกสาวเสมอเพื่อหวังว่าสักวันเมื่อโตขึ้นลูกๆจะได้มาสานงานที่พ่อทำไว้ต่อไป แต่แล้วก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้เมื่อพ่อของลอว์รู้ความลับของ “ตะกั่วอำพัน” เข้าแม้จะพยายามแจ้งต่อทางการถึงพิษร้ายของมัน แต่ก็ไม่มีใครสนใจและมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ
จนในที่สุดอาการของโรคตะกั่วอำพัน ก็แสดงออกมาพร้อมกันทั้งประเทศ เด็กในรุ่นของลอว์ทุกคนแสดงอาการผิวซีดและผมขาวเหมือนกันหมดแม้แต่ประชนชนส่วนใหญ่ก็แสดงอาการนี้ออกมา ความลับของตะกั่วอำพันเริ่มปิดไม่อยู่ ความหวาดกลัวกระจายออกไปจนทั่วเมื่อรู้ว่าแท้จริงแล้ว แร่ตะกั่วอำพันนั้นเป็นพิษหากสัมผัสตัวจะแทรกซึมเข้าสู่ร่างกายทีละน้อย แม้ไม่แสดงอาการให้เห็นแต่จะทำให้อายุสั้นลงเรื่อยๆ ยิ่งไปกว่ามันยังถ่ายทอดพิษไปยังลูกหลานไม่มีวันจบสิ้น จนทำให้อายุสั้นลงเรื่อยๆและดูเหมือนว่า ลอว์จะเป็นประชากรรุ่นสุดท้ายที่ต้องรับกรรมที่พวกผู้ใหญ่ในอดีตก่อขึ้นมานานกว่า 100 ปี
เมื่อทางรัฐบาลไม่สามารถปิดข่าวเอาไว้ได้อีกต่อไปในที่สุดบรรดาประเทศรอบข้างก็ได้รู้ความจริงทั้งหมด ไม่นานก็ต่างพากันรังเกียจไม่มีการค้าขายหรืออนุญาติให้คนของเฟรแว้นซ์ผ่านน่านน้ำของตนเพราะกลัวจะติดโรคไปด้วย จนในที่สุดกษัตริย์ของประเทศก็หนีเอาตัวรอดทิ้งให้ประชาชนดิ้นรนกันเอาเอง ฝ่ายประชาชนเมื่อทนความอดยากไม่ไหวจึงต้องหยิบอาวุธขึ้นสู้ เพื่อหาทางรอดให้กับตัวเอง การจราจลขยายวงกว้างจนกลายเป็นสงครามระหว่างประเทศไปในที่สุด
ในตอนนี้ ครอบครัวของลอว์ อยู่ในช่วงวิกิจหนักไม่มีทั้งอาหารและยา แถมลอว์และน้องสาวเองก็ติดโรคอย่างหนัก ทำให้ต้องรักษาตัวอยู่แต่ในโรงพยาบาลเพียงอย่างเดียว ไม่นานกองทัพของเฟรแว้นซ์ก็พ่ายแพ้ ฝ่ายข้าศึกมุ่งเป้าไปที่โรงพยายบาลเป็นแห่งแรกเพราะมองว่าเป็นแหล่งที่มีผู้ป่วยมากที่สุดจำเป็นต้องกำจัดให้สิ้นซากก่อนจะแพร่เชื้อไปที่อื่น พริบตาที่กองทหารมาถึงโรงพยายบาลก็ถูกเผาเป็นเถ้าถ่านพ่อแม่ของลอว์เองก็ถูกยิงตาย โชคดีที่ตอนนั้นลอว์ออกไปนอกโรงพยาบาลพอดีจึงรอดมาได้ แต่ก็ต้องอาศัยหลบอยู่ในกองซากศพเพื่อให้รอดพ้นจากจากการตามล่าไปวันๆ
ในช่วงอายุ 10 ปี ลอว์รู้ตัวเองดีว่า ในตอนนี้เค้าเหลือเวลาอยู่บนโลกนี้อีกเพียงแค่ 2 ปีกับ 3เดือน ลอว์เริ่มเบื่อกับการหลบซ่อนตัวไปวันๆและไม่ต้องการจะหนีอีกแล้ว เมื่อได้ข่าวว่ามีกลุ่มโจรสลัดต้องการจะรับสมัครเด็กรุ่นใหม่เพื่อรับเข้าร่วมกลุ่ม ลอว์จึงเดินทางเพื่อไปสมัครในทันทีโดยหวังว่าก่อนที่จะตายขอฆ่าพวกผู้ใหญ่ที่เห็นแก่ตัวให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อลอว์ได้เข้าเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม โจรสลัด เส้นทางการพิสูทธิ์ตัวเองดูจะไม่ง่ายเมื่อ ผู้บริหารโคราซอน เป็นคนเกียจเด็กเค้าเริ่มกลั่นแกล้งลอว์สารพัดเพื่อให้ลอว์อยู่ในกลุ่มไม่ได้ ลอว์เองก้รู้ดีว่าหากโคราซอนยังอยู่เค้าคงตายก่อนที่จะได้ฆ่าใครแน่ๆ จึงหาโอกาสเหมาะในขณะที่ โคราซอนเผลอลอบแทงจากข้างหลังหวังให้ตายในทีเดียว แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิดมีดที่ปักลงไปพลาดเป้า เมื่อทำพลาดโทษทัณฑ์ครั้งนี้ใหญ่หลวงนักการทำร้ายพวกเดียวกันมีโทษถึงตายเลยทีเดียว แต่ผิดคาด..ไม่เพียงจะไม่ถูกลงโทษแต่ ลอว์ ยังกลับได้รับการยอมรับให้เข้าเป็นส่วนหนึ่งของ แฟมิรี่ มีสิทธิ์เทียบเท่ากับสมาชิกคนอื่นๆในกลุ่ม
เมื่อลอว์ได้เข้าเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มด้วยความสนิทสนมไม่นาน โคราซอน ก็ล่วงรู้ความลับของลอว์ เกี่ยวกับชื่อเต็มที่ต้องห้าม ว่าแท้จริงแล้วลอว์เป็นพวก D. ศัตรูโดยธรรมชาติของพวกมังกรฟ้า และลอว์นี่ละที่ฟ้าส่งมาให้เป็นคนที่จะจัดการพี่ชายของเค้าในอนาคต และเพื่อการนี้ลอว์จำเป็นต้องมีชีวิตต่อไป โคราซอนจึงพาลอว์ออกจากกลุ่มชั่วคราวเพื่อพาไปหาวิธีรักษาให้ได้ การเดินทางผ่านไปหลายวัน พบเจอหมอมากมายหลายคน ต่างก็บอกเป็นสียงเดียวกันว่า “ฆ่ามันให้ตายซะเลยดีกว่า...จะรักษาไปทำมัย” คำพูดนี้ยิ่งตอกย้ำให้ลอว์นึกถึงอดีตที่ผ่านมา ไม่เพียงแค่ลอว์จะเจ็บช้ำ โคราซอนเองก็รู้สึกเจ็บปวดไม่แพ้กัน กับการที่ตนเป็นต้นเหตุพาลอว์มาพบกับความเจ็บปวดที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วในอดีต...
ในช่วงเวลานี้เองอาการของลอว์เกิดกำเริบขึ้น เวลาของลอว์เหลือไม่มากแล้ว โชคชะตากำหนดแล้วให้ลอว์ต้องมีชีวิตต่อไป ในตอนนั้นเองโดฟามิงโก้ก็ติดต่อเข้ามาพอดีว่าได้ข่าวการซื้อขายผล โอเปะ โอเปะ ผลสายรักษาที่สุดยอดที่สุด ให้โคราซอนกลับมารวมกลุ่มในทันที ในเวลานี้อาการของลอว์ดูย่ำแย่จนรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงตัดสินใจพา ลอว์ไปที่จุดซื้อขายเพียงลำพังเพื่อชิง ผลปีศาจ มาให้ลอว์ให้เร็วที่สุด เมื่อมาถึงเกาะรูเบคจุดนัดพบในการซื้อขายผลปีศาจ เมื่อไม่มีเงินแผนคราวนี้มีอย่างเดียวคือต้องเข้าไปขโมยมาแล้วหนีให้เร็วที่สุด แต่ก็ดูจะไม่ง่ายเมื่อพวกศัตรูมีจำนวนมากกว่าและพลังผลปีศาจที่โคราซอนมีก้็ดูจะไร้ประโยชน์ใช้การอะไรไม่ได้ ทำให้แผนการในครั้งนี้ทุลักทุเลน่าดู แม้ท้ายที่สุดจะขโมย ผลโอเปะ โอเปะ ออกมาได้แต่ก็กลับต้องมาเจอเวอร์โก้ที่ออกมาลาดตระเวณพอดี ความลับแตกซะแล้ว...เวอร์โก้รู้ในทันทีว่าโคราซอนเป็นสายลับของพวกทหารเรือและแจ้งให้โดฟามิงโก้รู้ในทันที ไม่นานพวกแฟมิรี่ก็มาถึง
จุดแตกหักระหว่างพี่น้อง เมื่อโดฟามิงโก้รู้ว่าน้องของเค้าเป็นสายลับ สายใยขาดสะบั้นลงในทันที ในตอนนี้ไม่มีคำว่าพี่น้องมีเพียงศัตรูที่อยู่เบื้องหน้า... โดฟามิงโก้รู้เพียงแต่ว่าเค้าจะไม่ให้ใครช่วงชิงอะไรไปจากเค้าอีก ไม่ว่าจะเป็นสมบัติ หรือชะตาชีวิต จงตายซะ....
“จงจดจำฉันไว้ ถึงแม้ว่าฉันจะ...ตายไปแล้ว
“ไปซิ...ลอว์วิ่งไป...ไปให้ไกลแสนไกล
ไม่มีสิ่งใดที่รั้งนายไว้ได้..จงเป็นอิสระดั่งที่ใจหวัง”
กล่าวโดย คุณโคราซอน
- รูปแบบกลุ่มของดองกี้โฮเต้ แฟมิรี่ มาจากสมาชิกใน"ครอบครัว" โดย ลอว์ เป็น ลูกบุญธรรมคิดกบฏ ( Adopted)
....................ทราฟาก้า ลอว์ หรือ ทราฟาก้า ดี.วอเตอร์ ลอว์ เรื่องราวชีวิตวัยเด็กของลอว์ เริ่มต้นขึ้นในทะเลนอร์ทบลู เค้าเกิดในประเทศแห่งเทพนิยาย เฟรแว้นซ์ หรือที่เรียกว่าเมือง สีขาว(White City)ที่มาของชื่อเมืองเกิดจากการที่เมืองทั้งเมืองถูกปกคลุมด้วยเถ้าของ ตะกั่วอำพัน แร่วิเศษที่ใช้ผลิตสิ่งของต่างๆจนมันกลายมาเป็นอุตสาหกรรมหลักของประเทศ ครอบครัวของลอว์มีอาชีพหลักเป็นหมอช่วยเหลือคนที่เจ็บป่วยโดยไม่ต้องการสิ่งตอบแทน เมื่อมีเวลาว่างผู้เป็นพ่อก็มักจะสอนวิชาการแพทย์ให้กับทั้งลูกชายและลูกสาวเสมอเพื่อหวังว่าสักวันเมื่อโตขึ้นลูกๆจะได้มาสานงานที่พ่อทำไว้ต่อไป แต่แล้วก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้เมื่อพ่อของลอว์รู้ความลับของ “ตะกั่วอำพัน” เข้าแม้จะพยายามแจ้งต่อทางการถึงพิษร้ายของมัน แต่ก็ไม่มีใครสนใจและมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ
เมื่อทางรัฐบาลไม่สามารถปิดข่าวเอาไว้ได้อีกต่อไปในที่สุดบรรดาประเทศรอบข้างก็ได้รู้ความจริงทั้งหมด ไม่นานก็ต่างพากันรังเกียจไม่มีการค้าขายหรืออนุญาติให้คนของเฟรแว้นซ์ผ่านน่านน้ำของตนเพราะกลัวจะติดโรคไปด้วย จนในที่สุดกษัตริย์ของประเทศก็หนีเอาตัวรอดทิ้งให้ประชาชนดิ้นรนกันเอาเอง ฝ่ายประชาชนเมื่อทนความอดยากไม่ไหวจึงต้องหยิบอาวุธขึ้นสู้ เพื่อหาทางรอดให้กับตัวเอง การจราจลขยายวงกว้างจนกลายเป็นสงครามระหว่างประเทศไปในที่สุด
ในตอนนี้ ครอบครัวของลอว์ อยู่ในช่วงวิกิจหนักไม่มีทั้งอาหารและยา แถมลอว์และน้องสาวเองก็ติดโรคอย่างหนัก ทำให้ต้องรักษาตัวอยู่แต่ในโรงพยาบาลเพียงอย่างเดียว ไม่นานกองทัพของเฟรแว้นซ์ก็พ่ายแพ้ ฝ่ายข้าศึกมุ่งเป้าไปที่โรงพยายบาลเป็นแห่งแรกเพราะมองว่าเป็นแหล่งที่มีผู้ป่วยมากที่สุดจำเป็นต้องกำจัดให้สิ้นซากก่อนจะแพร่เชื้อไปที่อื่น พริบตาที่กองทหารมาถึงโรงพยายบาลก็ถูกเผาเป็นเถ้าถ่านพ่อแม่ของลอว์เองก็ถูกยิงตาย โชคดีที่ตอนนั้นลอว์ออกไปนอกโรงพยาบาลพอดีจึงรอดมาได้ แต่ก็ต้องอาศัยหลบอยู่ในกองซากศพเพื่อให้รอดพ้นจากจากการตามล่าไปวันๆ
เมื่อลอว์ได้เข้าเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มด้วยความสนิทสนมไม่นาน โคราซอน ก็ล่วงรู้ความลับของลอว์ เกี่ยวกับชื่อเต็มที่ต้องห้าม ว่าแท้จริงแล้วลอว์เป็นพวก D. ศัตรูโดยธรรมชาติของพวกมังกรฟ้า และลอว์นี่ละที่ฟ้าส่งมาให้เป็นคนที่จะจัดการพี่ชายของเค้าในอนาคต และเพื่อการนี้ลอว์จำเป็นต้องมีชีวิตต่อไป โคราซอนจึงพาลอว์ออกจากกลุ่มชั่วคราวเพื่อพาไปหาวิธีรักษาให้ได้ การเดินทางผ่านไปหลายวัน พบเจอหมอมากมายหลายคน ต่างก็บอกเป็นสียงเดียวกันว่า “ฆ่ามันให้ตายซะเลยดีกว่า...จะรักษาไปทำมัย” คำพูดนี้ยิ่งตอกย้ำให้ลอว์นึกถึงอดีตที่ผ่านมา ไม่เพียงแค่ลอว์จะเจ็บช้ำ โคราซอนเองก็รู้สึกเจ็บปวดไม่แพ้กัน กับการที่ตนเป็นต้นเหตุพาลอว์มาพบกับความเจ็บปวดที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วในอดีต...
“มันน่าเศร้าเหลือเกิน กับคำพูดที่ว่า..มันน่าจะตายๆไปซะ”
จุดแตกหักระหว่างพี่น้อง เมื่อโดฟามิงโก้รู้ว่าน้องของเค้าเป็นสายลับ สายใยขาดสะบั้นลงในทันที ในตอนนี้ไม่มีคำว่าพี่น้องมีเพียงศัตรูที่อยู่เบื้องหน้า... โดฟามิงโก้รู้เพียงแต่ว่าเค้าจะไม่ให้ใครช่วงชิงอะไรไปจากเค้าอีก ไม่ว่าจะเป็นสมบัติ หรือชะตาชีวิต จงตายซะ....
“เปรี้ยง...เสียงกระสุนปืนดั่งลั่นพร้อมชีวิตโคราซอนที่ดับลง”
ลอว์ในตอนนี้ไม่อาจช่วยเหลืออะไร คุณโคราซอนได้ เค้าทำได้แต่เพียงหลบซ่อนตัวอยู่ในหีบ คอยเฝ้ามองจุดจบสุดท้ายของ คุณโครา และจดจำไปตลอดชีวิตว่าชีวิตที่มีอยู่ได้ในทุกวันนี้ใครเป็นผู้มอบให้ .....“จงจดจำฉันไว้ ถึงแม้ว่าฉันจะ...ตายไปแล้ว
แต่ถ้าวันหนึ่งคิดถึงฉัน.. ขอให้คิดถึงรอยยิ้มสุดท้ายนี้”
................................